Σχέδια και … ερμηνείες

Η δίμηνη παράταση που παραχώρησε στην ελληνική κυβέρνηση το Eurogroup έχει την έννοια μιας πίστωσης χρόνου, ώστε να τακτοποιήσει τα του οίκου της.

Οι δανειστές, με την τεχνική παράταση του μνημονίου ως τις αρχές Φλεβάρη, την διευκολύνουν στο θέμα της προεδρικής εκλογής.

Εφόσον η συγκυβέρνηση περάσει τον κάβο και καταφέρει να εκλέξει τον Στ. Δήμα νέο πρόεδρο της δημοκρατίας θα κληθεί να υλοποιήσει τα μέτρα που βρίσκονται στο συρτάρι – λόγω προσωρινού παγώματος των εξελίξεων. Το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου θα διαθέτει καθαρό πολιτικό χρόνο ενάμιση έτους, ως τις εκλογές που προβλέπεται να γίνουν το 2016. Η παράταση της θητείας τους θα επιτρέψει την συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων, μέσω διαφοροποιήσεων δευτερεύουσας σημασίας.

Αν όμως ο μαγικός αριθμός των 180 βουλευτών δεν συγκεντρωθεί τότε οι άμεσες εκλογές θα επισημοποιήσουν – πλην συγκλονιστικού απροόπτου- την αλλαγή των δεδομένων με πρωταγωνιστικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ. Η νέα Κυβέρνηση, σε αυτή την περίπτωση, θα κληθεί (σ’ ελάχιστο χρονικό διάστημα) να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις για τερματισμό της λιτότητας, διαγραφή μεγάλου μέρους του κρατικού χρέους και άσκηση πολιτικών που θ’ ανακουφίσουν την πλειοψηφία του πληθυσμού.

Επειδή οι δανειστές δεν προτίθενται να υποχωρήσουν από τις αξιώσεις τους θα διαπιστωθεί πολύ σύντομα το εφικτό της υλοποίησης των προεκλογικών θέσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στην προέκτασή της η λογική αυτή συνδέεται με το σενάριο μιας «αριστερής παρένθεσης», που θα ξεφουσκώσει σύντομα.

Όλα αυτά είναι σχέδια επί χάρτου καθώς η δυναμική των εξελίξεων, ειδικά εν μέσω κρίσης, παραμένει απρόβλεπτη.

Εκείνο που εν τοις πράγμασι συμβαίνει είναι πως το τοπίο ξεκαθαρίζει και οι αβεβαιότητες τίθενται σε δεύτερο πλάνο. Ο Αντ. Σαμαράς παίζει τα ρέστα του, σ’ ένα πολιτικό «do, or die»! Αν τα καταφέρει θα έχει το δικαίωμα μιας δεύτερης πρωθυπουργικής ευκαιρίας. Διαφορετικά θα υποχρεωθεί ν’ ακολουθήσει την μοίρα προκατόχων του, στην ηγεσία της Ν.Δ.

Από την πλευρά του ο Β. Βενιζέλος αντιμετωπίζει χαμηλότερης κλίμακας διακύβευμα. Μιας και στόχος του, σ’ ενδεχόμενες εκλογές, είναι η είσοδος της ΔΗ.ΠΑΡ. στο κοινοβούλιο – η παραμονή του στην ηγεσία της πρέπει να θεωρηθεί αδιαμφισβήτητη στην περίπτωση αυτή. Αν όμως αποτύχει στο βασικό του στόχο, είναι σχεδόν σίγουρο πως μπορεί να σημάνει και το τέλος της δικής του πολιτικής διαδρομής!

Αυτά βέβαια είναι άλλης τάξης ζητήματα, τα οποία θα διευθετηθούν στην ώρα τους.

Για την ώρα μένουμε στην υπογράμμιση των δεδομένων.