Πλήγμα για την εθνική οικονομία η εκποίηση της ΕΒΖ

Ερώτηση στη Βουλή από την Ηρώ Διώτη και τον Δημήτρη Γελαλή

Να σταματήσει άμεσα το ξεπούλημα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, η οποία πρέπει να παραμείνει σε δημόσιο έλεγχο και να ανασυγκροτηθεί, ώστε να συμβάλει στην εθνική οικονομία, ζήτησαν, με ερώτησή τους προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, 11 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, μεταξύ αυτών και οι Λαρισαίοι Ηρώ Διώτη και Δημήτρης Γελαλής, αιτούμενοι παράλληλα την κατάθεση όλων των σχετικών εγγράφων (τεχνική μελέτη, επιχειρηματικό πλάνο, συμφωνητικό κλπ.) που κατέθεσε το ΥΠΑΑΤ προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την υπαγωγή της ΕΒΖ στο Ταμείο Αναδιάρθρωσης (φάκελος αίτησης).

Οι βουλευτές επεσήμαναν ότι «η ΕΒΖ, με σημαντική συμβολή στην εθνική οικονομία δέχθηκε ισχυρό πλήγμα με την ευρωπαϊκή μεταρρύθμιση της Κοινής Οργάνωσης της Αγοράς ζάχαρης (ΚΟΑ ζάχαρης 2006).

Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών για την απαξίωση της μεγαλύτερης εθνικής γεωργικής βιομηχανίας ανήκει στους χειρισμούς των τελευταίων κυβερνήσεων και διοικήσεων του Ομίλου. Ο Όμιλος μέχρι το 2006 είχε 5 κερδοφόρα εργοστάσια, από τα οποία σήμερα λειτουργούν τα τρία (Πλατύ, Σέρρες, Ορεστιάδα), αφού τα δύο (Λάρισα, Ξάνθη) έκλεισαν με το πρόσχημα της μετατροπής τους σε εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης.

Με την ένταξη της Ελλάδας σε καθεστώς αναδιάρθρωσης και την αποποίηση του 50,1% της εθνικής ποσόστωσης ζάχαρης,  η ετήσια ποσόστωση από 320.000 τόνους μειώθηκε στους 158.000, ενώ οι πραγματικές ανάγκες της χώρας ανέρχονται σε τουλάχιστον 250.000 τόνους. Επιπλέον, η συμπίεση της τιμής αναφοράς παραγωγού, που ήταν και διακηρυγμένος στόχος της νέας ΚΟΑ ζάχαρης, έκανε ασύμφορη την τευτλοκαλλιέργεια.

Η συρρίκνωση της τευτλοπαραγωγής, είχε άμεσο αποτέλεσμα σε πολλές ζαχαρικές περιόδους, με αποτέλεσμα για να καλυφθεί ακόμη και η ποσόστωση, η βιομηχανία να προμηθεύεται με τη διαδικασία παραγωγής ζάχαρης ΦΑΣΟΝ από άλλες ευρωπαϊκές ζαχαροβιομηχανίες.

Στον τομέα της απασχόλησης, πριν από το 2006, η ΕΒΖ απασχολούσε πάνω από 14.000 αγροτικές οικογένειες και άνω των 2.500 εργαζόμενους (μόνιμοι και εποχικοί), ενώ, άλλα συνοδά επαγγέλματα στην περιοχή, διασφάλιζαν το εισόδημά τους και την αξιοπρεπή διαβίωσή τους από τη λειτουργία των εργοστασίων ζάχαρης. Αντίθετα, έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση, φέτος τα συμβόλαια αφορούσαν 3.100 καλλιεργητές και οι εναπομείναντες υπάλληλοι στην εταιρεία είναι 1.292.

Πέρα από τις αρνητικές συνέπειες από την εφαρμογή της ΚΟΑ για την ζάχαρη οι χειρισμοί τόσο των κυβερνήσεων όσο και τον διοικήσεων της εταιρείας ήταν βλαπτικοί για την επιχείρηση.

Το εγχείρημα της μετατροπής των δύο εργοστασίων σε εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης είχε ως αποτέλεσμα μία άμεση αιμορραγία για την επιχείρηση από κόστη αδράνειας και λοιπά κόστη πάνω από 20 εκατομμύρια, κυρίως όμως, στέρησε από την Ε.Β.Ζ αποζημίωση ύψους 29 εκατομμυρίων ευρώ.

Σήμερα, αφού μπήκε και πάλι σε κερδοφόρα τροχιά  επιχειρείται το ξεπούλημα της ΕΒΖ, με σκανδαλώδη, μάλιστα, τρόπο. Η πώληση της ΕΒΖ είναι αντίθετη προς το δημόσιο συμφέρον, ενώ οι όροι εκποίησής της παραβιάζουν ακόμα και την συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με την ΕΕ.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η βιομηχανία οφείλονται αποκλειστικά σε επιλογές και σκοπιμότητες των κυβερνήσεων και της διοίκησης. Η πώληση της ΕΒΖ θα σημάνει και το τέλος της τευτλοκαλλιέργειας στη χώρα μας, ενώ θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας σε μία περίοδο που η ανεργία αποτελεί το νούμερο ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.

Η παράδοση της παραγωγής και εμπορίας ενός από τα βασικότερα είδη διατροφής, της ζάχαρης, στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο, σε μία εποχή μάλιστα που η χώρα βρίσκεται προ των πυλών ανθρωπιστικής κρίσης, μπορεί να επιφέρει δραματικές κοινωνικές συνέπειες» καταλήγουν οι βουλευτές.