Αυτή τη φορά ο ασθενής Λαρισαίος γλίτωσε …

Ο διευθυντής της Αγγειοχειρουργικής του Πανεπιστημιακού έκανε την εγχείριση στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας!

Και δεύτερη περίπτωση με συμπολίτη, ο οποίος έχρηζε άμεσης αγγειοχειρουργικής επέμβασης, εκτυλίχθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Λάρισα, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τη λεπτή γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου, στην οποία βρίσκονται συνάνθρωποί μας, λόγω των ελλείψεων γιατρών.

Με τη διαφορά ότι η συγκεκριμένη δε στοίχισε μια ζωή! Σύμφωνα με πληροφορίες της «ΕτΔ» το βράδυ της Παρασκευής 62χρονος συνταξιούχος διακομίστηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, το οποίο εφημέρευε, όπου διαγνώστηκε ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής.

Το περιστατικό θα έπρεπε –με όλους τους κινδύνους- να διακομιστεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, όπου όμως λόγω των γνωστών ελλείψεων σε γιατρούς (ελλείψεις που αναδείχτηκαν με τον πλέον τραγικό τρόπο την περασμένη εβδομάδα, καθώς στοίχισαν τη ζωή σε ένα 60χρονο), κάτι τέτοιο κρίνονταν μάταιο.

Επόμενη λύση η μεταφορά του ασθενούς στη Θεσσαλονίκη με ότι αυτό συνεπάγονταν για την κρισιμότητα της κατάστασής του, αφού σε τέτοιου είδους περιπτώσεις κάθε απώλεια χρόνου αποδεικνύεται επικίνδυνη. Με την παρέμβαση των συγγενών και –κυρίως- τη εθελοντική συμβολή γιατρών, αλλά και του διοικητή του ΓΝΛ κ. Κων. Καραμπάτσα, ο ασθενής παρέμεινε και εγχειρίστηκε στη Λάρισα.

Ο διευθυντής της αγγειοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αθ. Γιαννούκας μετέβη στο ΓΝΛ, όπου με τη συνδρομή γιατρών της εκεί Χειρουργικής κλινικής, επιτέλεσαν την επέμβαση. Ο 62χρονος νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας έχοντας ξεπεράσει τον σοβαρό κίνδυνο.

Η χρονική διάρκεια των περιστατικών έχει την αξία της, ακριβώς για να φανεί ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος, αλλά και να αναδειχθεί η ανθρώπινη έγνοια, το ιατρικό ενδιαφέρον δηλαδή προς το συνάνθρωπο, πέρα από την τυπολατρεία των κανονισμών ή και τη δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη ορισμένων.

Το περιστατικό έφτασε στα επείγοντα του ΓΝΛ γύρω στις 10.30 το βράδυ. Η διάγνωση χειρουργού ιατρού και ακτινολόγου, ήταν σαφής: ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής. Το ίδιο και η προσέγγιση: Η κατάσταση θεωρήθηκε κρίσιμη, πόσο μάλλον όταν το ΓΝΛ δεν διαθέτει αγγειοχειρουργό.

Η διακομιδή στη Θεσσαλονίκη φαντάζει ως η μόνη λύση, πλην όμως με τεράστιο τον κίνδυνο ο ασθενής να μη φτάσει ποτέ εκεί. Όντας διασωληνωμένος, κάθε μεταφορά, ακόμη και στο Πανεπιστημιακό, ενείχε κινδύνους.

Τελικά ήταν η ανθρωπιά αυτή τη φορά που έδωσε λύση στο αδιέξοδο. Η όλη προσπάθεια είχε τελικά θετικά αποτελέσματα για τον ασθενή. Δεν πρέπει όμως να διαφεύγει της προσοχής ότι η συγκεκριμένη χειρουργική επέμβαση έγινε με ανορθόδοξο –ίσως και παράτυπο θα πουν ορισμένοι- τρόπο και φυσικά δεν μπορεί, μια τέτοια διαδικασία, να αποτελεί τη μόνιμη λύση για τα προβλήματα με τις ελλείψεις στα δύο Νοσοκομεία και τις γενικότερες «εκπτώσεις» στην υγεία.

Από την άλλη, με διαφορά μόλις ολίγων ημερών γινόμαστε μάρτυρες δύο περιστατικών που αναδεικνύουν ακριβώς τη μικρή απόσταση μεταξύ ζωής και θανάτου. Η οποία πράγματι υπάρχει όταν κάποιος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Δεν μπορεί όμως αυτή να καθορίζεται και τελικά να κρίνεται από τις ελλείψεις του συστήματος ή τις παραλείψεις των λειτουργών του.

Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν λαμπροί επιστήμονες οι οποίοι ενώ θα έπρεπε να αφεθούν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά, να παλεύουν δηλαδή για τις ανθρώπινες ζωές σώζοντάς τες, να χάνονται στις διοικητικές απαιτήσεις και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του συστήματος…

(Εφημερίδα «Ελευθερία της  Δευτέρας»)