Εκλογές Ιουνίου: Συνταξιούχοι εναντίων ανέργων!

Ανέκαθεν στην Ελλάδα ο προσδιορισμός της εκλογικής κρίσης ενός πολίτη εξαρτιόνταν από παραμέτρους παντελώς άσχετες με το μείζον νόημα μίας ψηφοφορίας που δεν είναι άλλο το μέλλον της χώρας.

Έκαστος αναζητούσε μέσω της ψήφου είτε την επαγγελματική του αποκατάσταση, είτε κάποιο άλλο ρουσφέτι για τον ίδιο ή κάποιον δικό του άνθρωπο.

Θα περίμενε κανείς πως αυτή η νοοτροπία θα άλλαζε άρδην δυόμισι χρόνια μετά τη διάλυση του μεταπολιτευτικού ελληνικού κράτους – όπως το γνωρίζαμε πριν το Φθινόπωρο του 2009.

Έχει αλλάξει όμως;

Η προσωπική μου αίσθηση είναι πως όχι.  Και εξηγούμαι:

Τα μεν κόμματα του «παλαιού» καθεστώτος αφού πλέον δεν μπορούν να προσελκύσουν ψήφους με τη γνωστή και… δοκιμασμένη μέθοδο της παροχολογίας, επενδύουν στην τρομοκράτηση της κοινής γνώμης άλλοτε με μεγαλύτερες και άλλοτε με μικρότερες χοντράδες.

Οι δε πολίτες έχουν χωριστεί κυρίως σε δύο κατηγορίες: στην αρμάδα των ανέργων, των απελπισμένων και των οργισμένων που ψηφίζουν με γνώμονα το θυμό και την εκδίκηση.

Οι άλλοι, οι επίσης μύριοι συνταξιούχοι, έχοντας ενδώσει στην επιχείρηση τρομοκράτησης, επιμένουν να στηρίζουν με την ψήφο τους στο σαθρό πολιτικό κατεστημένο που οδήγησε τη χώρα στον γκρεμό (το έχουμε ξεχάσει αυτό ε;) με μοναδική τους επιθυμία να συνεχίσουν να παίρνουν κάθε 26 του μηνός τα 500 – 800 – 1000 ευρώ!

Για την… ταμπακέρα, δηλαδή για το μέλλον της χώρας καμία κουβέντα! Τα κόμματα θέλουν απλά να πάρουν την εξουσία και οι δε πολίτες να μη χάσουν τα ελάχιστα κεκτημένα.

Αν όμως όλοι αδιαφορούν γι’ αυτή τη χώρα με τον τρόπο που περιέγραψα λίγο πριν, τι θα τους μείνει τελικά όταν η πατρίδα μας θα έχει βουτήξει στο ανεπίστρεπτο χάος;

Καλή ψήφο σε όλους.

Απόστολος Ράιδος / a.raidos@yahoo.gr